و ذا النون اذ ذهب مغاضباً فظن ان لن نقدر عليه فنادي في الظلمات ان لا اله الا انت سبحانک اني کنت من الظالمين فاستجبنا له و نجيناه من الغم و کذلک ننجي المؤمنين

چهارشنبه، تیر ۲۷، ۱۳۸۶

درباره پزشکی

فکر مي کنم يک نوع رابطه احترام و اعتماد متقابل و کامل بين پزشک و بيمار وجود داره که در مشاغل ديگه دستکم به اين صراحت و روشني وجود نداره. در واقع برخلاف بسياري از مشاغل ديگه که به سمت نوعي رابطه مکانيکي و فني سير مي کنند، نوع رابطه انساني بين پزشک و بيمار عليرغم اهميت جنبه هاي تخصصي و فني اهميت جدي و مشخصي داره. محيط تعامل پزشک و بيمار که مربوط به بدن يک انسان و دردها و مشکلات و نگرانيهاي بلافصل بدني اوست براي بيمار يک دغدغه کاملاً ملموس و جدي و تعيين کننده جلوه مي کنه و اين متمايز از عمده ساير مشاغله که در اونها اشيا و وسايلي از محيط اطراف که نسبت دورتر و ضعيفتري با مشکلات و دغدغه هاي دروني افراد دارند محيط تعامل اصناف مختلف و افراد رو تشکيل مي دهند. در رابطه پزشک و بيمار همچنين از موضوعاتي که به نظر مي رسه تأثيرگذار و مورد توجه باشه شناخته شده بودن پزشکان به عنوان يک گروه نخبه و توانمند اجتماعي و علمي در هر جامعه ايست و به اين ترتيب بسياري از اوقات بيماران و اطرافيان علاقه مندند به پزشکان به عنوان يک الگوي فردي و اجتماعي در دسترس هم نگاه کنند. در اهميت و حساسيت منحصر به فرد رابطه پزشک و بيمار همين بس که بيماران در ارزيابي و انتخاب پزشکان معتمد و مورد رجوع خود به خصوصيات فردي و اخلاقي آنها توجه ويژه اي دارند. چنين توجه و حساسيتي به روشني در بسياري از مشاغل ديگه وجود نداره

اين موضوع چنين به ذهن متبادر مي کنه که گويا از نظر بيماران ارتباط نزديک و حقيقي بين مسائل جسمي و بدني از يک طرف و باورهاي ذهني و علائق روحي آنها از طرف ديگه وجود داره و بيماران زماني که به پزشک مراجعه مي کنند در بسياري از اوقات و به خصوص در مورد مشکلات حاد و جدي خود براي التيام دردها و رنجهاي روحي و ذهني خود هم از پزشک انتظاراتي دارند. توجه به اين در هم پيچيدگي و امتزاج جدايي ناپذير نيازها و مشکلات جسمي و رنجها و نارضايتيهاي روحي شايد حرفه پزشکي رو در دنيايي که به اقتضاي فلسفه هاي ماترياليستي و پوزيتويستي در صدد علت يابي و توضيح مادي براي همه امور و اتفاقاته، و اين شکل رابطه انساني در يک تعامل حرفه اي و مدرن پزشک و بيمار در دوراني که انزواي فردگرايانه و توسعه مبني بر رقابت بيش از هر زماني رابطه انساني و روحي افراد رو لااقل در سطحي حرفه اي و تخصصي متزلزل ساخته و اين گونه احساسات و عواطف رو به پستوهاي خصوصي و شخصي حوزه روابط متقابل افراد پس رانده است، موقعيت انساني نادر و منحصر به فرد حرفه پزشکي رو با وجود تمامي پيچيدگيهاي علمي و جزئيات تخصصي در بافت اجتماعي جوامع مدرن امروزي مشخص مي کنه

هیچ نظری موجود نیست: